Een hele nieuwe wereld aan m'n voeten

Op het moment van typen zit ik heerlijk relaxed op m'n verlichte balkon, omringd door de geluiden van de natuur, met op de achtergrond sfeervolle muziek klinkend. Het beeld dat ik schets is het leven in Ubud, in een notendop: een rustige stad midden in de natuur en toch bruisend van energie door de traditionele activiteiten en de enthousiaste bevolking. Het is ook de nieuwe realiteit: nieuwe routines en nieuwe dagbestedingen.

De weg hier naartoe, letterlijk gesproken, was een lange. 28 uur reizen met en wachten op vliegtuigen is niet iets dat ik snel nog een keer over wil doen. Scheelt dan ook dat de eerstvolgende keer pas over 5 maanden is! Daar komt nog bij dat de reis soepel verlopen is en vertragingen me bespaard zijn gebleven. En ondanks de lange reis kan een nieuwe omgeving, helemaal in het extreme geval van Bali, een enorme adrenaline boost geven, waar ik in dit geval toch zeker nog een hele dag op heb kunnen teren (vanaf de aankomsttijd, 9 uur lokale tijd).

De figuurlijke weg naar dit chill moment op mijn balkon toe, is ook bijzonder goed verlopen. Zeker in het begin was het toch even slikken toen ik erachter kwam dat ik de enige gast van de homestay was, waar ik verblijf. Gelukkig bleef het bij even slikken, want vrijwel direct ben ik de buurt gaan verkennen en heb ik de eerste contacten gelegd. Ik ontmoet hier geweldige mensen! Met daarnaast hulp van de jongens van m'n bemiddelingsbureau, klasgenoten en de locals heb ik langzamerhand de tradities en gebruiken op Bali leren kennen en de eerste ochtend rijstmaaltijden (nasi campur) zitten al achter de kiezen (dat bevalt me zelfs heel goed!). En ondanks het feit dat ik nog altijd de enige klant ben van Arik's homestay, zit ik hier prima op m'n plek en geniet ik van elke invulling die ik geef aan de dagen hier.

Ik kan daarin niet anders dan credits geven aan mijn scooter, die ik vanaf dag 2 tot mijn beschikking heb. Ik wist dat het Balinese verkeer in de praktijk weinig regels kende, maar zeker toen ik het ook echt gezien had leek het me bijna onmogelijk om er fatsoenlijk tussen te rijden. Wat een chaos is het verkeer hier! Maar niets bleek minder waar. Ondanks het ontbreken van rijervaring op een scooter bij mij, wist ik na de eerste rit alles wat je hier moet weten om veilig van A naar B te komen: toeteren en gas geven! En als je dit dan eenmaal onder de knie hebt, kun je optimaal genieten van de vrijheid en de waanzinnige omgeving die Bali te bieden heeft. Ik maak dan ook ontzettend veel kilometers op de veredelde tweewieler, meestal samen met een klasgenoot (Kyra) die ook in Ubud verblijft. Rijstvelden, bergen, vulkanen, tempels, traditionele dorpjes en inwoners, indrukwekkende monumenten en onwerkelijke uitzichten waar al deze beelden in terug te zien zijn. Gewoon waanzinnig en zo onwerkelijk allemaal!

De eerste dagen ben ik Ubud vooral te voet gaan verkennen, om te kijken waar ik m'n boodschappen kan doen, m'n eten kan halen, etcetera. Maar ook om te zien wat Ubud verder te bieden heeft. De meest gehoorde klanken op straat zijn: "Taxi?", "Ey! Taxi?", "You need ride?", "Taxi?". Dit krijg je om de 20 stappen te horen en roepen ze ook vaak naar je over 20 meter afstand. Maar dat stoort me niet. In Ubud vindt je het monkey forest. De naam spreekt voor zich. Op de weg die voor het bos langs loopt zitten 's ochtends en 's middags altijd heel veel apen uit het bos en laat dit nou net de weg zijn die ik altijd neem op weg naar werk. Fantastisch, toch? Ik wil ook nog zeker een keer het bos zelf in, maar daar heb ik nog genoeg tijd voor! Verder zijn er, vaak speciaal voor de toeristen, bijna elke dag in de week op verschillende plekken traditionele Balinese dansuitvoeringen. Hier wil ik ook nog een keer bij zijn. Het is waar Ubud voornamelijk bekend om staat. Ubud zelf is een vrij toeristische stad, maar het ligt dicht bij de natuur en het oorspronkelijke en traditionele Bali. Wanneer je ongeveer 20 minuten naar het noorden rijdt kom je al bij prachtige rijstvelden uit, gelegen in de grootste bergdalen. Echt heel indrukwekkend! De mooiste toer met de scooter bracht ons uiteindelijk helemaal naar het noordoosten van Bali. Waar het begon met het idee om de vulkaan Gunung Batur te bekijken en langs het Baturmeer te rijden, eindigde deze dag in een 7,5 uur durende rit langs de kust en door de bergen van Bali. Het leek ons leuk om naar het strand te gaan op Noordoost-Bali, als we toch in de buurt waren. Maar het geval was dat er ten oosten van de Gunung Batur en het meer nog een berg stond: de Gunung Abang. Wij dachten hier wel even omheen te kunnen rijden met de scooter, maar eenmaal aangekomen bij de berg bleek dat we eroverheen moesten. Even eerder vertelde een local ons dat het mogelijk was om naar het strand te komen, maar dat het toch zeker aan te raden was om dit met een crossmotor te doen. Dit omdat de weg heel hobbelig en slecht zou zijn. Dit hield ons natuurlijk niet tegen. De tocht die volgde was een hele lange en zeker in het begin ook een gevaarlijke. We moesten namelijk omhoog en dit waren geen misselijke hellingen. Met een hoek van ongeveer 70 graden zou het een lastige klim worden met onze simpele scootertjes. Daar komt nog eens bij dat het pad bestond uit scherpe bochten en het was vooral een hele, hele slechte weg. Dikke kuilen en overal losliggende keien en stenen. De local die ons eerder had geholpen, kreeg z'n gelijk. Hij mocht alleen iets specifieker zijn! Maar: voeten aan de grond en gas geven! Gelukkig was de klim niet extreem lang, maar we kwamen maar niet van de berg af en vanzelfsprekend was er geen weg terug. Niet weer die helling! Het grootste gedeelte van de weg (er was ook letterlijk maar één weg) konden we met onze motors uit doen en toch bleven we hoog op die berg rijden. Op den duur was het zelfs zo erg, dat we geen uitzicht meer hadden omdat we midden in de wolken reden. We hadden echt geen idee van hoe hoog we zaten. Het was een hele mooie tocht, maar we hebben wel 2 uur op die berg gereden voor we uiteindelijk bij de kust en op een hoofdweg terecht kwamen! Mooi was ook dat op de berg af en toe huisjes te vinden waren waar iedereen zo enthousiast was en begon te zwaaien en groeten zodra ze ons zagen rijden. Daar en bij het Baturmeer leeft nog de oorspronkelijke bevolking van Bali. We waren er echt een attractie. Uiteindelijk zijn we langs de oostkust terug naar beneden gereden, naar Ubud. En wat leverde dat geweldige beelden en uitzichten op!

Nu weten jullie ongeveer wat ik zoal doe en meemaak in mijn vrije tijd op Bali. En dan zou je bijna vergeten dat je er ook nog bent om stage te lopen. Klinkt als een behoorlijke valkuil, maar dat valt mee. Mijn stageproject bevalt heel erg. Living Food Lab is een café/restaurant waar organisch eten en drinken wordt verkocht. Het zit op twee locaties, maar in beide gevallen verschuilt achter andere bedrijven. Mijn taak om dit duurzame bedrijf met behulp van marketing aan meer naamsbekendheid te helpen. Het is echt een uitdaging, want we beginnen op dit gebied zo goed als op nul, maar daar hou ik wel van. De eerste werkdagen waren geweldig, hier kan ik wel wat mee!

Sorry voor dit lange verslag. Ik streef ernaar om vaker een verslag te schrijven van wat ik allemaal meemaak, maar omdat deze eerste twee weken alles nog zo nieuw was, ben ik er nog niet eerder aan toe gekomen. Jullie horen snel weer van me!